Προσεγγίζουμε τους στόχους μέσα απ’ τις δυσκολίες…

 

 

Η αρχή κάθε νέου έτους σηματοδοτεί συχνά για την πλειοψηφία των ανθρώπων την έναρξη μιας νέας σειράς στόχων καθώς και την ανάγκη να εξετάσουμε τι καταφέραμε στο έτος που πέρασε, αλλά και να επαναπροσδιορίσουμε τι είναι εκείνο που επιζητούμε να υλοποιήσουμε κατά τη νέα χρονιά.

Για τον κάθε άνθρωπο, αυτή είναι μια προσωπική διαδικασία, μέσα από την οποία αντιλαμβάνεται και αναγνωρίζει τις ανάγκες του και κινητοποιείται προκειμένου να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που ο ίδιος φαντάζεται και επιθυμεί.  

Η ανάγκη για στοχοθεσία είναι συνυφασμένη με την ανάγκη του ανθρώπου να εξελίσσεται και να δημιουργεί έχοντας όμως σχεδόν πάντα, σαν ορμητήριο, ένα περιβάλλον με σταθερά δεδομένα μέσα στα οποία κινείται: το παρελθόν του. Κι αυτό εμπεριέχει σχέσεις, εργασία, συνήθειες, επιλογές, πρόσωπα στη ζωή του, κλπ. Το παλιό είναι γνώριμο, οικείο και μολονότι κάποιες φορές απορριπτέο, παρέχει την αίσθηση της ασφάλειας, μια ανάγκη έμφυτη και εγγενή για να μπορεί να προχωρά ο άνθρωπος σε νέα, άγνωστα μονοπάτια..

Ταυτόχρονα όμως, μπορεί να είναι κι εγκλωβιστικό καθώς μπορεί να κρατά τον άνθρωπο «κολλημένο» σε ένα παρελθόν που, ειδικά στην τωρινή εποχή της πανδημίας δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, με τον ίδιο, απαράμιλλο τρόπο. Ένα από τα πράγματα που μας έμαθε η υγειονομική αυτή παγκόσμια κρίση είναι ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν, κεκτημένα να χαθούν, προσπάθειες  να μην ευοδώσουν. Η σωματική και ψυχική υγεία να πληγεί, βασικά κεκτημένα, όπως η ελευθερία κινήσεων να περιοριστεί, προσωπικές σχέσεις κι εργασιακές συνθήκες να αλλάξουν και πολλά ακόμα να πάρουν νέα μορφή.   

Το να μένει κάποιος προσκολλημένος σε ένα παρελθόν, που εκ των συνθηκών, σε τίποτα δεν μπορεί να είναι όμοιο με το παρόν, (ακόμη κι αν αυτό ήταν επιθυμητό), το να προσπαθεί να το αναπαράγει, να ματαιώνεται που δεν τα καταφέρνει, μόνο δυσφορικά συναισθήματα μπορεί να του γεννήσει, ψυχική αναστάτωση, δυσλειτουργία σε πολλά επίπεδα και τελικά παραίτηση από οποιαδήποτε νέα προσπάθεια.

Αντιθέτως, δύναμη, διερεύνηση νέων προοπτικών, ευελιξία και προσαρμοστικότητα είναι χαρακτηριστικά που μπορεί να αποδειχθούν πολύ βοηθητικά στην ψυχική ανάταση του ανθρώπου μπροστά σε «απώλειες», οποιασδήποτε φύσης, τις οποίες καλείται αρχικά να «πενθήσει» και  ακολούθως να ξεπεράσει και να προχωρήσει σε νέους στόχους. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να διερευνούμε, να αναγνωρίζουμε τα θετικά στοιχεία που μπορεί να έχει αναδείξει μια τέτοια κατάσταση για κάθε άνθρωπο και να τους αποδίδουμε τη μεγάλη σημασία που έχουν γι αυτόν: εν μέσω πανδημίας αλλά και σε συνάρτηση με τον ερχομό της νέας χρονιάς ο άνθρωπος κλήθηκε να επανεξετάσει τόσο τον χρόνο όσο και τον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιήσει τα όσα είχαμε αρχικά προγραμματίσει, αλλά και να αντιμετωπίσει μια, μεγάλη για κείνον, πρόκληση της παραδοχής ότι δεν βρίσκονται όλα κάτω από τον απόλυτο του έλεγχο. Αποδοχή της αδυναμίας του… Δύσκολη διαδικασία, επώδυνη, αλλά και γενεσιουργό κρυμμένου δυναμικού που έφερε τον άνθρωπο στο σημείο να αντέχει να «χάνει», να προσπαθεί να «κερδίσει», να «πέφτει», αλλά μετά να «σηκώνεται», να αισιοδοξεί, κ.ο.κ, ως οφείλει στη ζωή του προκειμένου στο μέλλον να  νιώσει και πάλι ευχαριστημένος από αυτή. Σε κάθε περίπτωση έχει βγει πιο δυνατός μέσα από όλη αυτή την πολύ δυσάρεστη κατάσταση και είναι στο χέρι του το πώς θα επεξεργαστεί αυτήν την εμπειρία και θα την αξιοποιήσει προς όφελός του.

 

Κλείνοντας, ας μη ξεχνάμε ότι είναι σημαντικό να δίνουμε τους αγώνες μας χωρίς αγωνία αλλά με υπομονή και συνέπεια και ότι τελικά μπορούμε να βρούμε την χαρά και την πληρότητα και σε απλά, καθημερινά πράγματα όπως ακριβώς θα συνέβαινε μέσα από την επίτευξη ενός μεγαλεπήβολου στόχου! 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Σύνταξη : Πετράκη -Τσαγκανού Σάρα, Κοινωνική Λειτουργός του Οικοτροφείου «Αίολος»

Επιμέλεια: Βουλγαράκη Μαρία, Ψυχολόγος-Επ.Υπεύθυνη Οικοτροφείου «Αίολος»